ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

​

​

Η σπουδαία ποιήτρια Γιώγια Σιώκου, παρουσίασε την τελευταία της ποιητική συλλογή «Η Μεγάλη Σιωπή» στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Καλλιθέας, την Παρασκευή 3 Ιουνίου.

​

Χρυσούλα Κατσαβριά-Σιωροπούλου: «Το γεγονός ότι η "Η Μεγάλη Σιωπή" αναφέρεται στον σύζυγό της -και εξαίρετο φίλο μου- Σωτήρη Σιώκο, ο οποίος ήταν μια αληθινά εξέχουσα προσωπικότητα του πολιτισμού, με έκανε να αποδεχθώ με χαρά την πρόσκληση της Γιώγιας και την παράκλησή της να απευθύνω χαιρετισμό στην εκδήλωση που διοργανώθηκε για την παρουσίαση της ποιητικής της συλλογής.»

​

Το πλήρες κείμενο του χαιρετισμού έχει ως εξής:

​

«Είναι μεγάλη η χαρά μου που βρίσκομαι απόψε εδώ, ανάμεσά σας.

​

Η πρόσκληση της Γιώγιας είναι η αφορμή. Αιτία όμως για μένα, είναι το έργο της. Ένα έργο που διαχρονικά ακουμπά στην ανθρωπιά. Την ευαισθησία. Την πίκρα. Τον πόνο. Την ομορφιά. Τον έρωτα. Την ελπίδα.

​

Οι ανεπιτήδευτοι στίχοι της Γιώγιας πατούν γερά στο παρόν. Όχι για να το περιγράψουν αλλά για το μετουσιώσουν σε στέρεη βάση στο ταξίδι προς το μέλλον. Θαρρείς πως έχει πάρει τοις μετρητοίς την προτροπή του Χρήστου Μαλεβίτση: "Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον έχει πολλή ξηρασία".

​

Η Γιώγια με τα ποιήματά της ορθώνει το ανάστημα του σύγχρονου ανθρώπου. Τον βάζει να δει κατάματα την αλήθεια της φωτιάς του πολέμου. Τον φέρνει αντιμέτωπο με τη συντριβή. Τον συγκινεί. Ταυτόχρονα διαλύει την αχλή της σύγχυσης. Ξεσκεπάζει τη, βολικά ουδέτερη και αποχαυνωτική, εικονική πραγματικότητα. Μας υπενθυμίζει τις ακλόνητες, τις διαχρονικές, τις πανανθρώπινες αξίες. Και μας προτρέπει σε δράση, τοποθετώντας την ίδια τη ζωή και το δικαίωμα στο όνειρο στο πιο ψηλό βάθρο των καθηκόντων μας.

​

Άλλωστε, πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι καθώς η ίδια η Γιώγια είναι ένας άνθρωπος που ενσαρκώνει με την ίδια τη ζωή της, την αγάπη για τον άνθρωπο, την αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους και την ανάγκη να "σηκωθούμε λίγο ψηλότερα".

​

Η "Μεγάλη Σιωπή" της Γιώγιας, είναι ωστόσο, μια όμορφη βουτιά σε υπέροχες αναμνήσεις. Ένας ύμνος στον έρωτα και τη συντροφικότητα. Δύσκολα αποφεύγει κανείς να θυμηθεί τον Σωτήρη Σιώκο. Τον αγωνιστή της ειρήνης, τον υπερασπιστή των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τον ακούραστο εργάτη της τέχνης και του πολιτισμού. Τον αγαπημένο σύντροφο της Γιώγιας.

​

Η απουσία του Σωτήρη είναι, αναμφίβολα, οδυνηρή τόσο για την ίδια όσο και για τα παιδιά τους. Συνιστά όμως και μια δυσαναπλήρωτη απώλεια και για εμάς, τους φίλους και τους συντρόφους του. Όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά, θα έχουμε πάντα να θυμόμαστε την αξεπέραστη συμβολή του στους προβληματισμούς για την κοινωνική δικαιοσύνη και τις δημιουργικές του πρωτοβουλίες στον τομέα του πολιτισμού. Προπάντων όμως θα θυμόμαστε τον άνθρωπο που, με την ολύμπια σοφία του και την πίστη του στη φιλία, εξακολουθεί να αποτελεί παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς και διαρκούς αγώνα.

​

Έχω την απόλυτη βεβαιότητα ότι η Γιώγια, όταν αποκάμει από την κούραση της Μεγάλης Σιωπής και οπλισμένη με τη σοφία, τη γνώση, και τις εμπειρίες της, θα μας εμπνεύσει και πάλι με ένα καινούργιο έργο της.

​

Θέλω να την ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για όσα μας έχει προσφέρει απλόχερα με την ποίησή της.

​

Προσωπικά, το μόνο που της ζητώ ως αντίδωρο, είναι να εξακολουθήσει να υποστηρίζει και τη δύσκολη προσπάθεια αναδιοργάνωσης, αναβάθμισης και επέκτασης των βιβλιοθηκών της χώρας μας. Η γνώση της είναι βαθιά και η βοήθειά της πολύτιμη και αναγκαία.»