Ευχαριστώ κυρία Πρόεδρε, εκλεκτοί προσκεκλημένοι μας που αγωνίζεσθε καθημερινά για τα παιδιά.

Σας ευχαριστούμε για το σπουδαίο έργο σας και για τα όσα πολύτιμα καταθέσατε και τις εμπειρίες που καταθέσετε σήμερα στην Επιτροπή μας.

​

Η 20η Νοέμβρη είναι μια ιδιαίτερη μέρα που μπορούμε, να αξιοποιήσουμε ως ένα διεθνές παρατηρητήριο για τα δικαιώματα των παιδιών. Αυτός είναι και ο σκοπός της σημερινής συνεδρίασης, να δούμε την πραγματική εικόνα κάτω από ποιες συνθήκες ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά στην Ελλάδα, σε ποιο βαθμό απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους και σε ποιο βαθμό αυτά καταπατούνται.

​

Να καταθέσουμε ως Πολιτεία τι έχουμε κάνει. Να σχεδιάσουμε πολιτικές και συλλογικές πρωτοβουλίες για τα παιδιά και τους νέους, που θα διασφαλίζουν τα δικαιώματα τους και θα εγγυώνται την ομαλή και ολοκληρωμένη ανάπτυξη τους σε κάθε επίπεδο.

​

Αντιμετωπίσαμε αυτή τη συνεδρίαση όλοι μας σήμερα με ευαισθησία και ειλικρινή αγωνία. Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για τα παιδιά ακόμη και για αυτά που ζουν σε προνομιακά περιβάλλοντα, παιδιά που αντιμετωπίζουν φαινόμενα παραμέλησης, εκμετάλλευσης, διακρίσεων και βίας στην οικογένεια και έξω από αυτή, αναδεικνύουν καθημερινά την τραγική καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών με κινδύνους που ξεπερνούν τα αυτονόητα, συνεχείς διακρίσεις και κοινωνικές ανισότητες.

​

Ο πληθυσμός των παιδιών στην Ελλάδα που η Πολιτεία οφείλει, να φροντίσει είναι σε ένα βαθμό ανομοιογενής. Τα παιδιά της επαρχίας και των μεγαλουπόλεων, παιδιά εργατών, αγροτών, ή μεγαλοαστών, παιδιά με ειδικές ανάγκες, παιδιά πρόσφυγες και μετανάστες, παιδιά Ρομά, παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, παιδιά σε ιδρύματα, παιδιά χωρίς οικογένεια.

​

Αυτά τα παιδιά μοιράζονται κοινά δικαιώματα, αλλά εμφανίζουν διαφοροποιημένες ελλείψεις και ανάγκες και η Πολιτεία πρέπει να εντοπίζει διαφορετικούς τρόπους και μέτρα για να τους τα διασφαλίσει.

​

Οι αριθμοί και τα στατιστικά στοιχεία είναι αμείλικτα. Κύριος παράγοντας που περιορίζει τα δικαιώματα των παιδιών και των νέων είναι η φτώχεια, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο της οικογένειας, η άγνοια, η ενδοοικογενειακή  βία, η εγκληματικότητα.

​

Η Ελληνική Πολιτεία από το 2015 με ευθύνη απέναντι στα παιδιά και παρά το περιοριστικό μνημονιακό περιβάλλον προσπαθεί, να υλοποιήσει ένα εθνικό σχέδιο δράσης για τα δικαιώματα του παιδιού και δεν είναι καθόλου «ψίχουλα» κ. Συντυχάκη, με ένα νομοθετικό πλαίσιο κατοχύρωσης αυτών των δικαιωμάτων και ένα εξειδικευμένο σύστημα παροχής υπηρεσιών και να θέσει τις βάσεις, για ένα καλύτερο επίπεδο διαβίωσης, περίθαλψης και εκπαίδευσης.

​

Οι ανάγκες ευπαθών κοινωνικών ομάδων απέκτησαν θετικό πρόσημο και στηρίχθηκαν -όπως αναλυτικά ανέφερε και η Υπουργός- με δομές με την εφαρμογή καθολικών μέτρων προστασίας και φροντίδας για όλο τον πληθυσμό. Παιδιά, οικογένεια, ΑμΕΑ,  Ρόμα, πρόσφυγες και το κράτους πρόνοιας προσπαθήσαμε να μετατραπεί σε πραγματικό υπερασπιστή των δικαιωμάτων του παιδιού πολίτη και του κάθε πολίτη.

​

Με αύξηση κονδυλίων για την ένταξη περισσότερων παιδιών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, ολοήμερο σχολείο και ΚΔΑΠ, παιδικές κατασκηνώσεις, την υλοποίηση του ΚΕΑ και του θεσμού των σχολικών γευμάτων, τα 254 κέντρα κοινότητας και τα κέντρα οικογένειας που θα ιδρυθούν κάτω από αυτά, την αναδιοργάνωση της πρόληψης και της αγωγής υγείας και το νέο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας κατεξοχήν έργο παρέμβασης για τον παιδικό πληθυσμό.

​

Με τη νομοθεσία για ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αναδοχής και υιοθεσίας δημιούργησε τις βασικές προϋποθέσεις για το σύνολο των δικαιωμάτων που πρέπει να απολαμβάνει κάθε παιδί.

​

Στην Ελλάδα του 2018 έχουμε ακόμη πολλά να κάνουμε για την παιδική εκμετάλλευση και ειδικά τη σεξουαλική κακοποίηση, που είναι η χειρότερη μορφή βίας, που μπορεί να δεχθεί ένα παιδί. Παρά την ευαισθητοποίηση της Πολιτείας και της κοινωνίας -και χαίρομαι για τα θετικά μέτρα που άκουσα ότι έχουν ξεκινήσει- αυτά τα φαινόμενα εξακολουθούν.

 

Έχουμε να ξεπεράσουμε ένα πλέγμα τρόμου και ενοχής και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο μέσα από την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της, ώστε το παιδί να μαθαίνει ποια είναι τα δικαιώματά του και τι να κάνει όταν θίγονται, να αυτοπροστατεύεται και να διεκδικεί.

​

Τα 54 άρθρα της Σύμβασης δεν αναφέρουν το δικαίωμα των παιδιών στην αγάπη, την αγάπη των γονιών και των δασκάλων, των συγγενών, των φίλων, της κοινωνίας. Η πολιτεία δεν μπορεί να επιβάλει την αγάπη, αλλά έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει, όταν λείπει ο σεβασμός προς το παιδί, που το τραυματίζει, που αποδομεί την προσωπικότητα του, που ακυρώνει τις δυνατότητές του. Χρειάστηκαν χρόνια, ώστε οι κοινωνίες μας να αναγνωρίσουν και να οριοθετήσουν σ’ ένα χωριστό πλαίσιο τα δικαιώματα των παιδιών, να ωριμάσει η ιδέα ότι το παιδί είναι αυτοτελής οντότητα, με λόγο άποψη στην οικογένεια, στο σχολείο, στα κοινωνικά δρώμενα.

​

Σήμερα στις δυτικές κοινωνίες και στη χώρα μας αναδύεται μια νέα οπτική για τα δικαιώματα των παιδιών, με μια ξεχωριστή κατηγορία δικαιωμάτων, ίσως κάπως παραμελημένο, τα πολιτιστικά δικαιώματα. Σήμερα χαίρομαι, που η Υπουργός Πολιτισμού, η κυρία Μυρσίνη Ζορμπά, μάς εξέπληξε μιας σειράς των νέων δράσεων, που υλοποιούνται σε όλη την Ελλάδα και στην Αθήνα και είναι πάρα πολύ ελπιδοφόρο το ότι έχουν ξεκινήσει τέτοιου είδους προσπάθειες, που σχετίζονται με έναν ευρύτερο τρόπο με την τέχνη, την επιστήμη και τον πολιτισμό και έχουν σαν στόχο να παρέχουν εγγυήσεις, ότι τα άτομα κάθε ηλικίας έχουν πρόσβαση, συμμετοχή και δυνατότητα απόλαυσης του πολιτισμού και των προϊόντων του, υπό συνθήκες ισότητας, αξιοπρέπειας και έλλειψης διακρίσεων.

​

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή, σε μια ισορροπημένη διατροφή, στην ασφάλεια στο παιχνίδι, να έχουν πρόσβαση στις βιβλιοθήκες και τα προγράμματα της κοινότητας, το δικαίωμα να έχουν και να διατυπώνουν άποψη για καθετί που τα αφορά.

​

Σίγουρα έχουμε πολλά να κάνουμε, κάναμε, όμως, πάρα πολλά μικρά και μεγάλα βήματα. Στηρίξαμε τον παιδκό ελεύθερο χρόνο, την άθληση και τη συναναστροφή με σύγχρονες και ασφαλείς παιδικές χαρές, με την ενίσχυση του ολοήμερου σχολείου, τις σχολικές βιβλιοθήκες και πλήθος πολιτιστικών και αθλητικών προγραμμάτων.

​

Για το 2018 με το μήνυμα «Τα παιδιά αναλαμβάνουν ενεργό δράση και βάφουν τον κόσμο μπλε» γιορτάζουμε όλα τα αναφαίρετα δικαιώματα και τις ελευθερίες των παιδιών. Η πολιτεία οφείλει να εμπνεύσει, με στοχευμένες επιλογές και πολιτικές, την κινητοποίηση έναντι του εφησυχασμού, τον εθελοντισμό και την αγάπη για το συνάνθρωπο - παιδί, από την αδιαφορία για τα παιδιά, που δεν είναι δικά μας. Όλα τα παιδιά είναι δικά μας και όλοι έχουμε ευθύνη για κάθε παιδί που δεν προστατεύεται.

 

Σας ευχαριστώ.