Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. 

 

Κύριε Υπουργέ, κύριε Γενικέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας ευχαριστούμε θερμά για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και σημαντική ενημέρωση, που μας κάνατε για τα θέματα, τις πρωτοβουλίες και τις δράσεις του Υπουργείου σχετικά με τα θέματα του αθλητισμού, αλλά και για τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Πράγματι η Ελλάδα είναι χώρα, που θα μπορούσε να συμβάλει στην αποκατάσταση του αθλητικού ιδεώδους, καθώς η αθλητική ιδέα στη χώρα μας αποτέλεσε αξία ήδη από την αρχή της σύλληψής της. Το αθλητικό πνεύμα στην αυθεντική του μορφή είναι πνεύμα άμιλλας και υπέρβασης των αθλητικών δυνατοτήτων. Για τους αρχαίους Έλληνες ήταν το κατεξοχήν υποκείμενο καλλιτεχνικής δημιουργίας, ενώ ήδη από την εποχή του Ομήρου καταδεικνύεται, ότι πέρα από τη δόξα του προμάχου υπάρχει και εκείνη που προσκτάται από την αριστεία  ενός ειρηνικού αθλητικού αγώνα.

​

Για αυτό  οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν ήταν απλώς αγώνες σωματικής ρώμης, αλλά είχαν πολιτισμική αξία καθώς περιλάμβαναν και υψηλής ποιότητας αγώνες τεχνών και γραμμάτων, γεγονός το οποίο τους κατέστησε ιδέα ενσάρκωσης της υπέρτατης αξίας του πολιτισμού.

​

Ωστόσο, ο αθλητισμός δεν είναι ένας θεσμός αποκομμένος από την όλη κοινωνικοπολιτική, την τοπική και την παγκόσμια πραγματικότητα και είναι γεγονός, ότι ο σύγχρονος κόσμος αντιμετωπίζει σήμερα μια βαθύτατη κρίση αξιών. Η κοινωνία, ενώ άλλες προβάλει ως αξίες της στη συνέχεια άλλες πραγματώνει για λόγους ευνόητους. Η κρίση των αξιών ουσιαστικά εδράζεται στην κακοποίηση και την αλλοτρίωση των βασικών ηθικών αξιών, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, με συνέπεια ο σημερινός άνθρωπος να παραπαίει στην επισφάλειά του.  Με άλλα λόγια  ο καπιταλισμός και η συνακόλουθη εμπορευματοποίηση των αξιών έχουν μολύνει και το χώρο του αθλητισμού με το εγωκεντρικό και ωφελιμιστικό πνεύμα που επικρατεί σήμερα σε κάθε έκφανση της ζωής.

​

Είναι αλήθεια ότι η αλλοτρίωση του αθλητικού πνεύματος δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο σε όλη την ιστορία του αθλητισμού από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα έχουν διαπιστωθεί περιστατικά δόλου και σκοπιμότητας που υπονόμευαν το αθλητικό πνεύμα. Σήμερα όμως η κακοποίηση της …του ευ αγωνίζεσαι έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Έχουμε τον θρίαμβο της αγοραίας ηθικής και λογικής που χαρακτηρίζει την δυτική κοινωνία, η οποία αντανακλάται και στον αθλητισμό. Ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται υπό το πρίσμα της βιομηχανικής εκμηχάνισης και η αθλητική δραστηριότητα υπακούει στην επιδίωξη του κέρδους. Το αποτέλεσμα είναι αντί για την μετά από δίκαιο αγώνα ηθική ανύψωση του αθλητή και αντί για τον καθαρό αγώνα εντός του σταδίου να επιβραβεύεται ο δόλος τα σκοτεινά παρασκήνια, και η συνολική αλλοτρίωση της ιδέας του Ολυμπισμού, ως αξία.

​

Είναι αναγκαία, λοιπόν, η αναζήτηση μιας νέας αθλητικής φιλοσοφίας που σε συνδυασμό με την απομυθοποίηση των ψεύτικων ειδώλων θα εστίαζε στην ανάδειξη του καλύτερου που μπορεί να κάνει ένας νέος βασισμένος στην φυσική του υπόσταση. Είναι σημαντικό να επιχειρεί κανείς στον αθλητισμό το καλύτερο δυνατόν και όχι τα πάντα. Μια διαφορετική εθνική και διεθνής πολιτική είναι απαραίτητες ώστε να  περιοριστούν στο ελάχιστο οι τεράστιες οικονομικές σπατάλες που γίνονται κατά τη διεξαγωγή των  μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων καθώς και όλες εκείνες οι υπερβολές που δίνουν τη δυνατότητα για κάθε έξω - αθλητική εκμετάλλευση του αθλητισμού.

​

Η αποκατάσταση του λιτού πνεύματος των αγώνων με την αντίστοιχη ενίσχυση της συγκινητικής έννοιας του αγώνα για τον αγώνα, λειτουργούσαν θα θετικά στον αποκλεισμό κάθε πολιτικού εθνικού ή οικονομικού ανταγωνισμού. Οι μελλοντικοί αγώνες και τα αθλητικά γεγονότα θα μπορούσαν να λειτουργούν ως συμβόλαιο που αφενός θα συμβάλλει στην αποφυγή ενεργειών εμπορικού ή επιθετικού χαρακτήρα και αφετέρου θα δημιουργεί μηχανισμούς στιγματισμού και εκδίωξης από τον αθλητικό θεσμό τέτοιων χειρισμών. Ίσως, αυτές οι ιδέες μοιάζουν να είναι ουτοπικές επειδή δεν μπορούν από μόνες τους να αποτελέσουν το εξαγνιστικό ραβδί που θα μεταλλάξει την μεμτουσία των Ολυμπιακών Αγώνων και της αθλητικής πραγματικότητας. Έχω, όμως, την πεποίθηση ότι μόνο η αναδόμηση της παιδείας και του συστήματος αξιών της κοινωνίας το οποίο διαμορφώνει τις ισχύουσες αξίες, που επηρεάζουν και τον αθλητισμό και ειδικά την κορυφή του, που αποτελώντας πόλο εκμετάλλευσης προβάλλεται περισσότερο θα διαφοροποιήσει το αξιακό πλαίσιο που διέπει και τον αθλητισμό.

​

Η καλλιέργεια μιας ιδεολογίας για την αξία της ανθρώπινης ζωής, η ανάπτυξη της αισθητικής, η αναζήτηση της ποιότητας, ο σεβασμός προς το φυσικό σώμα και προς τον άνθρωπο, η αποδοχή της σημασίας των δύο ανθρωπίνων υποστάσεων δηλαδή της πνευματικής και της σωματικής και η προσπάθεια εναρμόνισής τους περνούν απαραίτητα μέσα από μια ανθρωπιστικού χαρακτήρα παιδεία. Ο αθλητισμός δεν συνιστά παρά παιχνίδι και τα όρια ασφαλείας του, επομένως είναι το μέτρο, η ποιότητα, η προσωπική ικανοποίηση και η απλή ανθρώπινη ευχαρίστηση. Δεν είναι όμως το παιχνίδι, αλλά ένα παιχνίδι το οποίο αποσκοπεί στο να ζήσει κανείς με καλύτερο τρόπο τη ζωή. Πριν κλείσω θα ήθελα να σας υποβάλλω κάποιες ερωτήσεις μετά την ενημέρωση που μας κάνατε. Κύριε Υπουργέ, τι εννοείτε όταν λέτε ότι διακινδύνευσε η χώρα μας σε σχέση με τις αθλητικές διοργανώσεις; Επίσης, θα ήθελα να μας ενημερώσετε τι πρωτοβουλίες έχετε αναλάβει σχετικά με την κοινωνική διάσταση του αθλητισμού, όπως για τα άτομα με ειδικές δεξιότητες για τους πρόσφυγες, για τους ρομά, για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, αλλά και για την πρόληψη και την καταπολέμηση της παχυσαρκίας που τονίσατε ιδιαίτερα και για την καταπολέμηση του μπούλινγκ. Όσον αφορά στη δράση του εθνικού συμβουλίου καταπολέμησης του ντόπινγκ υπάρχουν κάποιες συνεργασίες, κάποιος προγραμματισμός σχετικά με την πρόληψη του ντόπινγκ και την εκπαίδευση;

 

Σας ευχαριστώ πολύ.