Η γενοκτονία του Ελληνισμού της Μ. Ασίας θυσία στην Ευρώπη του εθνικισμού και των διχασμών του 20ος αι.

  

Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση των Ελληνικών πληθυσμών της Μικρά Ασίας, της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου.

 

Ιδεολογικά στηρίχθηκε στην έξαρση του τουρκικού εθνικισμού - πολιτικά εκφράστηκε με το Κίνημα των Νεότουρκων το 1908  και σχεδιάστηκε από τον ηγέτη του Κεμάλ Ατατούρκ - πρακτικά εφαρμόστηκε με την καθοδήγηση και τις υποδείξεις  των Γερμανών.

 

Τελικά, πρόκειται για μια βάναυση και απάνθρωπη δεκαετία υποχρεωτικών εκτοπίσεων, διωγμών, ταγμάτων «εργασίας», με πορείες στην έρημο, βασανιστήρια και στρατόπεδα μαζικών σφαγών .  Εγκαινιάστηκε το Β΄ Βαλκανικό πόλεμο [1913],  εξελίχθηκε στη  διάρκεια όλου του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου [1914 – 1918] και κορυφώθηκε  το 1923 με την ολοκλήρωση της Μικρασιατικής Καταστροφής - όταν τελικά «επιτεύχθηκε»  η οριστικός ξεριζωμός του ελληνικού στοιχείου από την περιοχή.

 

 Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών, βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα  που διαπράχθηκε εναντίον του ελληνικού λαού, και την αναγνωρίζουν ως μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Οι εκτιμήσεις για τις ανθρώπινες απώλειες φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000 - 1.200.000 ψυχές.

 

Εννοείται ότι ακόμη και σήμερα οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο των Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών αναταράξεων.

 

Στο 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Τον Δεκέμβριο του 2007, η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων.

 

Η γενοκτονία αυτή μας γεμίζει με ανάμεικτα συναισθήματα.  Αγανάκτησης, θυμού, λύπης μετά. Θρηνούμε για τα βάσανα των αδελφών μας, την αδικία , τον πόνο, την απανθρωπιά. Η φρίκη του ισχυρού που είναι αδίστακτος, τα ελεεινά αποτελέσματα του εθνικισμού,  ο φασισμός στρεβλή διέξοδος στα μάτια του αμαθή ή του τρελού.

 

Όλοι μας  συμμετέχουμε σε αυτή τη μέρα πικρής μνήμης, για να καταγγείλουμε τη γενοκτονία των αδελφών μας, και κάθε γενοκτονία. Για  να τιμήσουμε τη ζωή  και το θάνατό τους, κρατάμε ζωντανή  τη μνήμη της θυσίας τους. Διατηρούμε την ανάμνηση των χαμένων πατρίδων μας γιατί είναι ζωντανοί ανάμεσά μας οι πραγματικοί τους κάτοικοι . 

 

Σήμερα λοιπόν μαζί με το  1.200.000 των θυμάτων της γενοκτονίας, τιμάμε και ένα άλλο 1.200.000 συνανθρώπων μας και τους απογόνους τους. Μιλώ για τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής που κατάφεραν να γλυτώσουν από το βαρύ χέρι του ισχυρού. Ήρθαν για να βρουν καταφύγιο, σχεδόν ξένοι μιλούσαν άλλη γλώσσα … είχαν άλλα ήθη … ήταν παράξενοι, άρα ξένοι.

 

Τιμάμε το Θρακιώτικο, Ποντιακό και Μικρασιατικό Ελληνισμό που άντεξε. Που έφερε στη σύγχρονη Ελλάδα τα πιο δυναμικά και ζωντανά στοιχεία του, και τα μοιράστηκε. Που μπόλιασε τη μουσική μας με το Ρεμπέτικο, τη γεύση μας με το ιμάμ- μπαϊλντί.  Που έδωσε  ελπίδα στα όνειρά μας με το λόγο  του  Γ. Σεφέρη, του Η. Βενέζη,  Κ. Πολίτη, του Γ. Θεοτοκά, του Σ. Δούκα  -  τα ζωγράφισε με το χέρι του  Φ. Κόντογλου - τα τραγούδησε με τις νότες του Μ. Καλομοίρη.

 

Τιμάμε τους Έλληνες που έζησαν για  χιλιετίες στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, δημιούργησαν έναν αυθεντικό πολιτισμό  και τον διατηρούν αναλλοίωτο στο χρόνο.  Μας πλούτισαν με την αρχαϊκή ελληνική γλώσσα που μιλούσαν και μιλούν ακόμη, μας έδωσαν λέξεις και σκέψεις. 

 

Μας πλούτισαν με την εργατικότητα και το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο. Πρωτοστάτησαν στους αγώνες των εργατών και στο φεμινιστικό κίνημα. Αγωνίστηκαν για μια δικαιότερη  κοινωνία και πίστεψαν στον συνδικαλισμό και την αριστερά.

 

Αποτελούν το διαχρονικό παράδειγμα της δύναμης της ελληνικής ψυχής, της διαύγειας του ελληνικού πνεύματος. Σε αυτούς έλαχε ο κλήρος να επιβεβαιώσουν στη σύγχρονη ιστορία μας, με τον πιο δραματικό τρόπο, τη μοίρα του λαού μας. Ενός λαού  που έχει την ευχή και την κατάρα να  έχει γεννηθεί  σε ευλογημένο χώρο και να  τολμά να αναμετριέται  με το χρόνο.