Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

 

Καλωσορίζουμε τόσο τον Υπουργό, όσο και τους δύο Γενικούς σ' αυτή την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνεδρίαση και ευχαριστούμε για το πλαίσιο στο οποίο τοποθετήσατε τη σημερινή μας συζήτηση. Το πιστεύουμε όλοι, ότι ο ελληνισμός της διασποράς, οι ομογενείς μας στο εξωτερικό αποτελούν σημείο αναφοράς και είναι ο καλύτερος πρεσβευτής της πατρίδας μας στο εξωτερικό, γιατί πράγματι στις κρίσιμες στιγμές για την πατρίδα, οι ομογενείς μας είναι παρόντες και δίνουν πάντα το δικό τους αγώνα για τα εθνικά μας δίκαια.

​

Είναι επίσης αλήθεια ότι συμπατριώτες μας σε όποια γωνιά του κόσμου και να βρίσκονται συγκροτούν δυναμικές κοινότητες, εργάζονται, δημιουργούν και προκόβουν. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα περίφημα «εμβάσματα» με τα οποία σώθηκαν και έζησαν κατά το παρελθόν, πολλές χιλιάδες οικογένειες εδώ στην Ελλάδα. Ήταν οι εποχές λίγο μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο και μέχρι την δεκαετία του ’70 που η οικονομία μας δεν μπορούσε να προσφέρει ελπίδα στα παιδιά της, να δώσει δουλειές σε όλους.

​

Σήμερα η χώρα έχει και πάλι την ανάγκη να στηριχτεί στην Ομογένεια. Τα ξενιτεμένα αδέλφια μας μας στηρίζουν. Πρώτα από όλα υποδέχονται φιλόξενα να φροντίζουν τους νέους μας που η κρίση απομάκρυνε από τον τόπο μας. Τους νεομετανάστες δηλαδή και τα παιδιά του brain drain. Έχουμε ακόμη την διακηρυγμένη πρόθεση σημαντικών ομογενών επιχειρηματιών να επενδύσουν στην Ελλάδα, καθώς και τη συμβολή των ομογενειακών οργανώσεων στην οικονομική μας διπλωματία.

​

Βεβαίως όλοι συμφωνούμε ότι το κλειδί για τα οικονομικά και όχι μόνο προβλήματα της χώρας είναι η ανάπτυξη όπως και αν την εννοεί ο καθένας. Στο σημείο αυτό αρχίζουν να τίθενται τα ερωτήματα. Μπορεί η Ομογένεια να παίξει κάποιο ρόλο για την ανάπτυξη και πως; Υπάρχει η δυνατότητα να ανακοπεί και να αναστραφεί το brain drain; Τι κάνουμε για αυτό; Τι είδους και πόσες επενδύσεις είναι αναγκαίες και προς ποια κατεύθυνση;

​

Ποιες είναι οι δυνατότητες και τα περιθώρια της ελληνικής πολιτείας να ασκήσει πολιτικές προσέλκυσης και ενθάρρυνσης των επενδύσεων εγχώριων και ξένων; Στην πραγματικότητα η απάντηση σε αυτά και άλλα συναφή ερωτήματα συνιστά το πολιτικό επίδικο της συγκυρίας που διανύουμε. Και λέω επίδικο και όχι ζητούμενο καθώς η σχετική συζήτηση έχει μετατραπεί σε ολομέτωπη πολιτική αντιπαράθεση πολύ συχνά χωρίς όρια.

​

Όμως δεν είναι ευχή η πεποίθηση της κυβέρνησης είναι και διαπίστωση των περίφημων αγορών, των έγκυρων διεθνών οργανισμών και θεσμών, των δανειστών και εταίρων, ξένων φιλελεύθερων και προοδευτικών το γεγονός δηλαδή ότι η ελληνική οικονομία ανακάμπτει, ότι ο οδικός χάρτης για την καθαρή έξοδο στις αγορές είναι ρεαλιστικός και εφικτός, ότι τα μνημόνια τελειώνουν τον Αύγουστο που έρχεται και όχι αργότερα, ότι η ελάφρυνση του χρέους θα απογειώσει την ανάπτυξη και ότι η Ελλάδα ανακτά την εθνική της κυριαρχία στην άσκηση των πολιτικών της στην οικονομία.

​

Στο πλαίσιο αυτό έχει σημασία να εξετάσουμε τι έχουμε κάνει ως χώρα προκειμένου να περάσουμε οριστικά στην μεταμνημονιακή περίοδο και την ανάπτυξη. Στο πολιτικό επίπεδο έχουμε εμπεδώσει συνθήκες σταθερότητας και εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος. Στο θεσμικό επίπεδο έχουμε προωθήσει μεταρρυθμίσεις που εξασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα, την ταχύτητα υλοποίησης και την διαφάνεια όλων των ασκούμενων δημόσιων πολιτικών. Στο δημοσιονομικό επίπεδο έχουμε επιτύχει την απαραίτητη ισορροπία με ταυτόχρονη προστασία των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, αυτό δηλαδή που με άλλα λόγια ήταν η επιδίωξή μας να βγούμε από την κρίση αλλά με την κοινωνία όρθια. Στο οικονομικό – αναπτυξιακό επίπεδο έχουμε θέσει τα θεμέλια του νέου αναπτυξιακού υποδείγματος, μέσα από την αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης και της έρευνας, μέσα από την κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων κοινοτικών και κρατικών πόρων, μέσα από την εξειδίκευση των αναπτυξιακών προτεραιοτήτων και στόχων σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο ανά τομέα και κλάδο της οικονομίας.

​

Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να τονιστεί το στρατηγικό αναπτυξιακό σχέδιο που κατατέθηκε στους ευρωπαϊκούς θεσμούς από τον Υπουργό Οικονομικών το οποίο έχει καταρτιστεί με βάση και τα συμπεράσματα των περιφερειακών αναπτυξιακών συνεδρίων.

​

Χωρίς αμφιβολία αυτό το στρατηγικό σχέδιο μπορεί και πρέπει να υλοποιηθεί με τη συμβολή και της Ομογένειας, η οποία έχει την ουσιαστική δυνατότητα να λειτουργήσει ως γέφυρα ευκαιριών συνεργασίας με τις επιχειρηματικές δυνάμεις των χωρών που τους φιλοξενούν όπως βεβαίως και ως γέφυρας επενδύσεων στη βάση των θετικών αναπτυξιακών προοπτικών της Ελλάδας.

​

Είναι αυτές οι θετικές αναπτυξιακές προοπτικές, οι οποίες σε συνδυασμό με τον υπερδιπλασιασμό των δαπανών για την έρευνα, την ίδρυση του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας ΕΛΙΔΕΚ, την πρόσφατη δράση «Ερευνώ – Δημιουργώ – Καινοτόμων» της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) καθώς και την ίδρυση και λειτουργία του υπερταμείου συμμετοχών EquiFund κατάλληλα προσαρμοσμένου στη σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας για την στήριξη των αξιοποιήσιμων ερευνητικών αποτελεσμάτων, μπορούν να αποτελέσουν μία αλληλοτροφοδοτούμενη και αξιόπιστη διαδικασία ανάπτυξης. 

 

Με τον τρόπο αυτό, είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα της μετανάστευσης των νέων μας και του brain-drain, πρόβλημα που γίνεται διπλό, εάν αναλογιστεί κανείς και τις δαπάνες που καταβάλλει το ελληνικό κράτος για την εκπαίδευση και την κατάρτισή τους, προκειμένου, τελικά, να τις αξιολογήσουν οι οικονομίες άλλων χωρών.

​

Η ανάπτυξη είναι λοιπόν το κλειδί για το καλύτερο μέλλον της χώρας. Μόνο που για να έχει αντίκρισμα στην κοινωνία των πολλών, πρέπει να είναι και δίκαιη. Και για να είναι δίκαιη, πρέπει να εξασφαλίζει δημιουργική απασχόληση και αξιοπρεπές εισόδημα σε όλους. Πράγμα που σημαίνει επενδύσεις, προσανατολισμένες αφενός στη δημιουργία θέσεων εργασίας και αφετέρου στην Οικονομία της Γνώσης.

​

Ακριβώς στην κατεύθυνση αυτή μπορεί να έχει νόημα και η όποια πολιτική αντιπαράθεση, προκειμένου, δηλαδή, να είναι χρήσιμη για τον τόπο και όλους τους Έλληνες, κυρίως για την νέα γενιά.

​

Σας ευχαριστώ.