Αγαπητή κυρία Cretu σας καλωσορίζω στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Aγαπητέ κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο γνωρίζουμε καλά ότι στο πρόσωπο της κυρίας Cretu αναγνωρίζουμε μια καλή ευρωπαία φίλη η οποία στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων και των δυνατοτήτων της έχει βοηθήσει σημαντικά τη χώρα μας στα δύσκολα χρόνια της κρίσης. Πράγματι τόσο στο επίπεδο της ολοκλήρωσης του ΕΣΠΑ 2007 – 2013 όσο και στο εν εξελίξει ΕΣΠΑ της προγραμματικής περιόδου 2014 – 2020 τα αποτελέσματα είναι θεαματικά, γεγονός που οφείλεται στις σκληρές προσπάθειες του παριστάμενου Υπουργού κύριου Αλέξη Χαρίτση όσο και στην αποτελεσματική συνεργασία της Ελληνικής Κυβέρνησης με την Επίτροπο.

 

Αυτό επέτρεψε τη συνέχιση πολλών μεγάλων και μικρών έργων, όπως το μετρό της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, των οδικών αξόνων Κορίνθου- Πάτρας, της Ε65, με τη Σήραγγα των Τεμπών που θα εγκαινιάσουμε αύριο με την παρουσία του πρωθυπουργού και της κυρίας Cerju, και βεβαίως, το καλό επίπεδο της συνεργασίας της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξασφαλίζει και μια νέα περίοδο αξιοποίησης κοινοτικών πόρων με αναπτυξιακή προοπτική που τόσο έχει ανάγκη η χώρα μας προκειμένου να αντιμετωπιστεί και το μείζον, το πιο «καυτό» όλα τα προβλήματα, το πρόβλημα της ανεργίας.

​

Όμως, δεν πρέπει να κρυβόμαστε. Η συνοχή δεν έχει ορατό ορίζοντα ούτε για το σύνολο των χωρών, ούτε των περιφερειών, ούτε και των λαών. Δυστυχώς, κυριαρχεί η επιδίωξη της σύγκλισης των οικονομικών πολιτικών και όχι η σύγκληση των οικονομιών. Δεν λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες των κρατών μελών, ενώ οι πλεονασματικές χώρες του βορά, αποκομίζουν την «μερίδα του λέοντος» από την Ένωση και ταυτόχρονα, επιβάλουν στους υπόλοιπους αέναες περιοριστικές πολιτικές, πολιτικές λιτότητας.

​

Οι ανισότητες μεταξύ των χωρών αλλά και εντός των ίδιων των χωρών, διευρύνονται. Εάν σε αυτά προσθέσουμε της ανησυχητικά έντονες γεωπολιτικές αναταράξεις και την ουσιαστική αδυναμία κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας, τότε αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι το μείγμα έχει καταστεί εκρηκτικό. Δεν είναι καθόλου υπερβολή ο ισχυρισμός ότι αυτά τα φαινόμενα ενισχύουν την δυσπιστία, τον σκεπτικισμό και τον επαναπροσανατολισμό κάποιων χωρών σε καθαρά εθνικές πολιτικές, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Μεγάλη Βρετανία και την αποκοπή της από την Ε.Ε..

​

Επιπλέον, η ασύμμετρη απειλή της τρομοκρατίας, όπως και η επιπόλαιη αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, τροφοδοτούν την ανασφάλεια, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία και απειλούν την κοινωνική και την πολιτική σταθερότητα. Στην ουσία, το όραμα της δημοκρατικής και κοινωνικής Ευρώπης, η ευημερία των λαών αλλά και αυτή η ίδια η ειρήνη, έχουν τεθεί έν αμφιβόλω.

 

Ο Πρόεδρος Γιουνγκερ, σωστά έθεσε το ερώτημα παρουσιάζοντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μια «Λευκή Βίβλο» για το μέλλον της Ευρώπης, τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει η Ευρώπη. Από τα πέντε σενάρια της Βίβλου, έδειξε προτίμηση στο 5ο, στο σενάριο με τίτλο: «Κάνουμε μαζί πολύ περισσότερα». Με βάση αυτό το σενάριο, τα κράτη μέλη αποφασίζουν να μοιραστούν περισσότερες αρμοδιότητες, πόρους και διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε όλους τους τομείς. Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι σε αυτή την περίπτωση οι αποφάσεις εγκρίνονται ταχύτερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εφαρμόζονται, επίσης, ταχύτερα. Ωστόσο, το γεγονός ότι το μέλλον της Ευρώπης δεν ξεκαθαρίστηκε στην 25η Σύνοδο Κορυφής, παρά τις πανηγυρικές εκδηλώσεις για τα 60 χρόνια της Ένωσης, αφήνει τους ευρωπαίους πολίτες μάλλον μετέωρους.

​

Εμείς οι Έλληνες εξακολουθούμε ακόμη να πιστεύουμε αυτό που είπε ο Πρόεδρος της Κομισιόν, ότι δηλαδή, «οι κοινές μας αξίες πρέπει να συνεχίσουν να μας ενώνουν. Ειρήνη, Δημοκρατία, Αλληλεγγύη, Έννομη Τάξη, Ισότιμη αξιοπρέπεια, ελεύθερος, ανεξάρτητος Τύπος».

​

Έχουμε όμως και τη δίκαιη απαίτηση να μας βλέπουν όχι ως αξιοκατάκριτους οφειλέτες αλλά ως ισότιμους εταίρους. Γιατί είναι πρωτοφανείς οι θυσίες στις οποίες έχει υποβληθεί ο ελληνικός λαός με υπαιτιότητα ενός συστήματος διαπλοκής και διαφθοράς, που είχε κατά καιρούς την εύνοια και τη στήριξη ποικίλων μεγάλων συμφερόντων  - ελληνικών και ευρωπαϊκών.

​

Είναι φυσικό να μη χαιρόμαστε όταν το «τέλος στη λιτότητα για την Ελλάδα» του κ. Μοσκοβισί και του κ. Ντάϊσελμπλουμ δεν βλέπουμε να έχει ακόμα αντίκρυσμα. Όταν υπονομεύεται το κύρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενώ κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, μαζί και  με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο,  φαίνεται να απολαμβάνουν το «παιγνίδι»  με ένα λαό που τον έχουν μετατρέψει σε  πειραματόζωο.    

Το σκόπιμο, και προφανές πλέον, θεσμικό έλλειμμα της Ε.Ε. δεν είναι δίκαιο να το πληρώνει μια χώρα όπως η Ελλάδα, που βρίσκεται στην αιχμή της οικονομικής κρίσης και της γεωπολιτικής αστάθειας. Εάν αυτό δεν είναι ταπεινωτική τιμωρία, σίγουρα δεν αποτελεί και έκφραση αλληλεγγύης.  Και πάντως, δεν οδηγεί στην κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αλλά το αντίθετο.

​

Η Ε.Ε. οφείλει άμεσα να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων:

• Η ενιαία αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους των κρατών – μελών.

• Η κοινή δημοσιονομική πολιτική.

• Η δίκαιη αναδιανομή των πλεονασμάτων προς τις χώρες που πλήττονται από τους μηχανισμούς άνισης ανταλλαγής.

• Η αξιοποίηση όλων των θεσμικών και χρηματοδοτικών αναπτυξιακών εργαλείων, όπως π.χ. η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

• Η γενναία αύξηση των πόρων για τις πολιτικές συνοχής, πολύ πάνω από τα 351 δις€ που προβλέπονται για την τρέχουσα προγραμματική περίοδο.

• Η θωράκιση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.

• Η ανάπτυξη ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση και την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων.

• Η θεσμική κατοχύρωση των εργασιακών, ασφαλιστικών, των κοινωνικών και των ατομικών δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών.

• Η ανάδειξη της αλληλεγγύης και του κοινωνικού κράτους ως σταθερού και αδιαπραγμάτευτου κεκτημένου.

• Ο αγώνας και ο μόνιμος προσανατολισμός προς τη σταθερότητα και την ειρήνη στον κόσμο.

• Η αποδυνάμωση των αδιαφανών οικονομικών θυλάκων και η καταπολέμηση των  μονοπωλιακών συμπεριφορών.

• Η ενθάρρυνση και διεύρυνση της δημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών καθώς και η εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών σε όλα τα επίπεδα και τα όργανα της Ε.Ε.

 

Αυτές είναι κατά τη γνώμη μου οι προκλήσεις στις οποίες οφείλει η Ευρώπη να ανταποκριθεί. Και έχω την πεποίθηση ότι οι προοπτικές για τους λαούς της Ευρώπης θα είναι θετικές, στο μέτρο που η απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις θα είναι άμεση και αποτελεσματική.

​

Σας ευχαριστώ.