Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

 

από τις μέχρι τώρα τοποθετήσεις των συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ προκύπτει η ανάγκη να απαντηθούν τα εξής ερωτήματα:

​

• Γιατί εισάγεται το παρόν σχέδιο νόμου, αφού υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για τους συνεταιρισμούς;

• Ποια είναι η κύρια αιτία κατάρρευσης του συνεταιριστικού θεσμού, που οδήγησε στη σημερινή θλιβερή εικόνα με είκοσι μόνο υγιείς συνεταιρισμούς από τους περίπου χίλιους που έχουν εναπομείνει;

​

Η απάντηση, λοιπόν, είναι ότι το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο είναι κατάλοιπο των κυβερνήσεων των κομμάτων της διαπλοκής, που εκκολάπτει την αναξιοπιστία, τη διαφθορά και την αδιαφάνεια, αντανακλά τη μικροπολιτική προσέγγιση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που θέλει τους συνεταιρισμούς προέκταση μιας κρατικίστικης αντίληψης και κομματικό τους εξάρτημα.

​

Εμείς κρατάμε ό,τι είναι χρήσιμο και χτίζουμε πάνω σ’ αυτό με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία καθαρών συνεταιρισμών, οι οποίοι θα ανήκουν στους ίδιους τους συνεταιρισμένους αγρότες. Η κύρια αιτία κατάρρευσης των συνεταιρισμών είναι η απουσία οποιουδήποτε ελέγχου και ειδικά από τότε που καταργήθηκε στην ουσία η Αγροτική Τράπεζα, η οποία μέχρι τότε προέβαινε σε κάποιους ελέγχους.

​

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που ενοχλεί την Αντιπολίτευση; Είναι φανερό ότι φοβούνται την αποκάλυψη των πραγματικών τους προθέσεων, την απώλεια των ερεισμάτων τους στον αγροτικό χώρο και την ανακατανομή ισχύος από τους μεσάζοντες υπέρ των ίδιων των αγροτών.

 

Θέλω εδώ να υπογραμμίσω δύο σημεία:

​

• Το πρώτο είναι η έμφαση που δίνει το παρόν σχέδιο νόμου στους γυναικείους συνεταιρισμούς, καθώς για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα ενδυνάμωσης του οικονομικού ρόλου της αγρότισσας και της ενίσχυσης του οικογενειακού αγροτικού εισοδήματος.

• Το δεύτερο είναι ότι το σχέδιο νόμου διέπεται και διαπνέεται από τις διαχρονικές αξίες και αρχές της δημοκρατίας και της συλλογικότητας, έτσι όπως αυτές αποτυπώνονται στη διακήρυξη της Διεθνούς Συνεταιριστικής Ένωσης. Η Διεθνής Συνεταιριστική Ένωση είναι μια ένωση από κάθε γωνιά της γης, από διαφορετικές κουλτούρες και πολιτικά συστήματα και επιμένει να φωτίζει τον δρόμο για το μέλλον των αγροτών.

​

Αξίζει -νομίζω- να αναφερθούν οι επτά συνεταιριστικές αρχές, οι οποίες αποτελούν τις κατευθυντήριες γραμμές, με τις οποίες οι συνεταιρισμοί θέτουν σε εφαρμογή τις αξίες τους. Αυτές οι αρχές, οι οποίες αλληλοσυνδέονται και αποτελούν η μια προϋπόθεση της άλλης, είναι οι εξής: εθελοντική και ελεύθερη συμμετοχή, δημοκρατική διοίκηση εκ μέρους των μελών, οικονομική συμμετοχή των μελών, αυτονομία και ανεξαρτησία, εκπαίδευση, κατάρτιση και πληροφόρηση, συνεργασία μεταξύ συνεταιρισμών και ενδιαφέρον για την κοινότητα.

​

Αυτές τις αρχές και τους κανόνες μπορεί να αναζητήσει κανείς στις ερμηνευτικές οδηγίες για τις συνεταιριστικές αρχές της Επιτροπής Αρχών της Διεθνούς Συνεταιριστικής Ένωσης «Γενεύη 2015». Αυτή είναι η απάντηση στις ιδεοληπτικές αναφορές ότι τάχα το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου είναι ένα εργαλείο οικοδόμησης ενός κρατικοδίαιτου αυταρχικού μοντέλου είτε ότι αποτελεί όργανο για την παράδοση του αγροτικού τομέα στις καπιταλιστικές δυνάμεις της αγοράς.

​

Δεν γίνεται να ισχύουν ταυτόχρονα αυτά που μας καταλογίζονται από τάχα δεξιά ή αριστερά. Δεν γίνεται να αναπαράγεται η καρικατούρα μιας αντιπαράθεσης που μας οδήγησε κάποτε στα «πράσινα» και στα «γαλάζια» καφενεία. Διότι αυτά ακριβώς οδήγησαν στη διαφθορά, τη χρεοκοπία και την κατασυκοφάντηση της συνεταιριστικής ιδέας. Διότι αυτά ακριβώς τα επιχειρήματα εξέθρεψαν τα κυκλώματα των μεσαζόντων που με τόση φροντίδα προστάτευσε η διαπλοκή. Διότι αυτά ακριβώς διέλυσαν τους συνεταιρισμούς, επιτρέποντας σε κάποιους να χτίσουν προσωπικές περιουσίες και να κάνουν καριέρες στην πλάτη των αγροτών. Διότι αυτά ακριβώς έδωσαν τη δυνατότητα να κυριαρχήσουν οι ιδεοληψίες του ατομισμού και του καταναλωτισμού που έφεραν τα Cayenne στους αγροτικούς δρόμους.

​

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η προοπτική του ακραίου ανταγωνισμού και της παγκοσμιοποίησης που συντρίβει τους λαούς στις μυλόπετρες της ασυδοσίας απαιτεί ένα νέο όραμα, μία νέα έμπνευση.

​

Το μέλλον του αγρότη δεν είναι να γίνει και αυτός «ζητιάνος» -μέσα σε εισαγωγικά- στην πόλη. Η αξιοποίηση της επιστημονικής και τεχνολογικής γνώσης, η στροφή στην ποιότητα, η σύνδεση της παραγωγής με τη μεταποίηση και την εμπορία των αγροτικών προϊόντων, η υιοθέτηση σύγχρονων μεθόδων συνεργασίας, όπως φαίνεται να είναι για παράδειγμα τα clusters, αποτελούν σημαντικές δυνατότητες στα χέρια των συνασπισμένων αγροτών.

​

Για τη μετατροπή της αδυναμίας των πολλών σε δύναμη με καταλύτη την ενότητα, η συλλογικότητα στη συνεταιριστική και συνεργατική της μορφή εκτός από αξία είναι και εργαλείο, ίσως το πιο ισχυρό εργαλείο για την ανάπτυξη, τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη και την κοινωνική δικαιοσύνη.

​

Υπάρχουν, κύριε Πρόεδρε -και θα μπορούσα να επικαλεστώ- μερικά επιτυχημένα παραδείγματα από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Καρδίτσα. Θα πάρω, όμως, το άξιο παράδειγμα του Αγροτικού Συνεταιρισμού «Πετρίνας» από τη Λακωνία που ιδρύθηκε το 1907 από τον διορατικό δάσκαλο Στυλιανό Κουτούπη και εξακολουθεί να λειτουργεί αποτελεσματικά ανελλιπώς μέχρι σήμερα.

​

Καταθέτω για τα Πρακτικά το καταστατικό του, όπως είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα του, καθώς σε πολλά σημεία του προσεγγίζει το πνεύμα του σημερινού νομοσχεδίου.

​

(Στο σημείο αυτό η Βουλευτής κ. Χρυσούλα Κατσαβριά-Σιωροπούλου καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

​

Εντελώς συμπτωματικά την ίδια χρονιά, τον Μάρτη του 1907, ο Κυριακός πυροβόλησε πισώπλατα τον Μαρίνο Αντύπα και τον σκότωσε. Ο Μαρίνος Αντύπας μπορεί και πρέπει να μας εμπνεύσει και σήμερα για ένα αναίμακτο συμβολικό Κιλελέρ αυτή τη φορά.