Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

​

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συζήτηση για τα πνευματικά δικαιώματα είναι αποκαλυπτική, καθώς συγκρούονται δυο εκ διαμέτρου αντίθετες αντιλήψεις. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Αντιπολίτευσης, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, να ντύσουν με ευφυολογήματα τον λόγο τους, η θέση τους είναι ξεκάθαρη. Θέλουν να υποβαθμιστεί ο μόχθος του πνευματικού δημιουργού και του καλλιτέχνη και να αποξενωθεί από τον έλεγχο της εργασίας του.

​

Είναι μια θέση την οποία υπηρέτησαν πιστά και με συνέπεια και την έκαναν πολιτική πράξη για δεκαετίες. Τα απόνερα αυτής της πολιτικής ήρθαν στην επιφάνεια ήδη από το 2011 με το κολοσσιαίο σκάνδαλο της ΑΕΠΙ.

 

Οι κατά τα άλλα λαλίστατες κυρίες συνάδελφοι -εκπρόσωποι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης επιχείρησαν να αποδημήσουν κάθε προσπάθεια της Κυβέρνησης στον χώρο του Πολιτισμού και δεν βρήκαν ούτε μια λέξη να πούνε για τον ν. 2121/1993, με τον οποίο νομιμοποιήθηκε η παράδοση της ΑΕΠΙ στη γνωστή οικογένεια, καθώς και η γιγάντωση της εκμετάλλευσης των δημιουργών. Βλέπετε, για τις κυρίες συναδέλφους και τα κόμματά τους, αυτή ήταν μια ορθή και οξυδερκής νομοθετική πρακτική.

​

Επίσης, δεν βρήκαν ούτε μια λέξη για την κυβερνητική τους απραξία στο άκουσμα των καταγγελιών για την ΑΕΠΙ από το 2011 μέχρι το 2015. Δεν βρήκαν, όμως, ούτε μία λέξη για την καταψήφιση από τα κόμματά τους της τροπολογία με την οποία τοποθετήθηκε η επίτροπος της ΑΕΠΙ μετά τον διαχειριστικό έλεγχο που διέταξε τον Αύγουστο του 2015 ο τότε Υπουργός Πολιτισμού, ο κ. Ξυδάκης.

​

Κατά τα λοιπά η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρονται για τη διαφάνεια, τον έλεγχο και τη λογοδοσία και όλως περιέργως κόπτονται και για τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τους δημιουργούς! Βεβαίως, όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για αυτή τη σχέση, αλλά αντίθετα επιδιώκουν να την υπονομεύσουν με την επίκληση διαδικαστικών αιτιάσεων, με τεχνάσματα και συνεχή διαστρέβλωση των γεγονότων.

​

Όμως, ο κόσμος της τέχνης, του πνεύματος και του Πολιτισμού γνωρίζει πολύ καλά το παρελθόν και ποιοι έκαναν για πολλές δεκαετίες τα στραβά μάτια στον σφετερισμό του έργου τους. Έχω την πεποίθηση ότι αναγνωρίζουν τις προσπάθειες της σημερινής Κυβέρνησης να βρεθεί μια δίκαιη λύση και να μπει τάξη και σεβασμός στον χώρο των δικαιωμάτων τους, αλλά και να επεκταθεί το δικαίωμα όλων των πολιτών να έχουν πρόσβαση στα έργα του λόγου, της επιστήμης και της τέχνης.

​

Έτσι και αλλιώς, μας ενώνει η κοινή αντίληψη για το πολιτιστικό αγαθό, για το πολιτιστικό δημιούργημα. Είναι εκείνη η αντίληψη που αρνείται την εμπορευματοποίηση του έργου και ενίοτε του ιδίου του δημιουργού του που αντιστέκεται στην αποξένωση του πνευματικού ή καλλιτεχνικού έργου από τον παραγωγό του. Η τεχνολογία και η ταχύτητά του, εκτός των άλλων, ενσωματώνεται στην αγορά των πολιτιστικών αγαθών και συνυπάρχει με εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες είτε αντιστέκονται στην εμπορευματοποίηση και στην εκμετάλλευση, είτε επιδιώκουν και την πλήρη κατάργησή της. Ωστόσο, ζούμε σε μια πραγματικότητα την οποία οφείλουμε να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν.

​

Και επειδή πράγματι ο δημιουργός και το έργο του βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής μας, εναρμονίζουμε την Κοινοτική Οδηγία με τις ρυθμίσεις που εισάγουμε για τα πνευματικά και τα συγγενικά δικαιώματα. Η ουσία των ρυθμίσεων βρίσκεται αφενός στη δυνατότητα των ίδιων των δημιουργών να ελέγχουν αποφασιστικά πλέον τους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης στους οποίους συμμετέχουν και αφετέρου, στον περιορισμό των διοικητικών δαπανών αυτών των φορέων στο 20% των εσόδων τους.

​

Ο διάλογος που προηγήθηκε ήταν σε κάθε περίπτωση γόνιμος και ουσιαστικός. Παρά τη σφικτή διαδικασία ψήφισης του παρόντος σχεδίου νόμου, όλοι οι ενδιαφερόμενοι φορείς του πνεύματος και της τέχνης είχαν τη δυνατότητα να εκφράσουν τις θέσεις και τις προτάσεις τους. Η ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειμένου να συγκεραστούν τόσο οι απόψεις, όσο και τα συμφέροντα που αρκετές φορές εμπλέκονται στον χώρο του Πολιτισμού.

​

Η εξισορρόπηση των όποιων αντιθέσεων που εξασφάλισε η Υπουργός, η κ. Κονιόρδου, θεωρώ ότι είναι η καλύτερη δυνατή βάση πάνω στην οποία μπορούν να θεμελιωθούν από εδώ και μπρος τα πνευματικά και τα συγγενικά δικαιώματα των δημιουργών. Γιατί είναι αλήθεια, τα δικαιώματα αυτά πρέπει να χρηματοδοτούν την πνευματική δημιουργία, να παρέχουν στον δημιουργό τα αναγκαία οικονομικά οφέλη, να του επιτρέπουν να ζει από το έργο του, αλλά και να συνεχίσει να δημιουργεί.

​

Σας ευχαριστώ.